Maar als je al 100x zo’n stomme oogpleister op je oog hebt geplakt, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je als kind gewoon geen zin hebt om weer je oog af te plakken. Ook al is het maar (in ons geval) 1 uur per dag.
De eerste oogpleister was ontzettend leuk. Wow, stoer, te gek! Kijk mama, riep hij trots. Maar de nieuwigheid was er snel af. We namen al snel een vast tijdstip waarop we de oogpleister opplakten (gelijk ’s ochtends na het opstaan), zodat we er de rest van de dag geen discussies meer over hoefden te voeren. Toch werd het vaak een strijd om de pleister op zijn oog te krijgen. Eenmaal op, hield hij hem (gelukkig) wel op. We maakten een aftelkalender met stickersysteem om inzichtelijk te maken wanneer we weer naar de oogarts moesten, en we hoopten stiekem dat zij dan zou zeggen dat het genoeg was geweest en we geen oogpleisters meer hoefden te plakken. Maar helaas, we mochten nog een tijdje door met afplakken.
Opeens kreeg ik een idee om het misschien iets leuker te maken. Bij de oogarts in de behandelkamer hangen verschillende ‘kunstwerken’ gemaakt van oogpleisters. Grote vellen papier met bloemen en vlinders, bij elkaar geplakt met oogpleisters. Mijn zoontje knutselt ook graag, alleen heeft hij niet zoveel met bloemetjes en vlindertjes. En dus tekende ik een tractor, de wielen bestonden uit een aantal oogpleisters. Elke dag kwam er een oogpleister bij. En toen de tractor vol was, kwam er een trein.
Daarna dacht ik even dat mijn inspiratie voor jongens-dingen op was, maar toen kwam er een draak en een piraat om oogpleisters op te plakken! Hiervoor was iets meer tekentalent nodig, maar met behulp van google (kleurplaten) lukte het.
De dagelijkse strijd om de oogpleister is hiermee niet helemaal verdwenen, maar het maakt het zelfs voor een eigenwijze kleuter iets leuker. En de volgende teken-uitdaging voor mama, op verzoek: een politieagent!
(Deze blog is ook geplaatst op de website Dragen & Voeden)
0 comments:
Een reactie posten